Juridisch Forum NuRecht - Rechtenforum

vraag familierecht

Gebruikers

Geregistreerd: 03-04-15

Posts: 1

beëindiging kinderali, 18 jaar en het kind werkt min 3 dagen

Mijn kind wordt binnenkort 18 jaar. Op 5 maart jl. ben ik bij een Rechtswinkel geweest met de volgende vraag:
Mag ik stoppen met betalen van alimentatie, want mijn kind wordt 18 jaar en werkt min 3 dagen in de week.

Het antwoord luidde :
U mag sowieso stoppen met betalen aan de moeder, en u mag het sowieso op de rekening van het kind overmaken.

U mag in feite stoppen met betalen, maar als het kind nog op school zit, dan is het advies om een x- bedrag maandelijks
op de rekening van het kind te blijven betalen. Dat hoeft niet perse hetzelfde bedrag te zijn.
Of u houdt het geld op een spaarrekening apart, en als het kind het nodig heeft, voor bijv. auto kopen of samenwonen
of dergelijke, dat u het geld dan vrijgeeft.

Heden heb ik een ander verhaal gehoord. Er werd mij verteld dat je inderdaad niet meer op de rekening van de moeder
hoeft te betalen, maar dat je wel hetzelfde maandelijkse bedrag aan het kind door moet blijven betalen. Ongeacht of het kind
werkt of niet.

Kunt u mij de 'waarheid' hieromtrent vertellen ?

Met vriendelijke groet,
vraag familierecht

Rechtenforum

Gebruikers

Geregistreerd: 30-03-15

Posts: 63

Re: beëindiging kinderali, 18 jaar en het kind werkt min 3 dagen

Natuurlijk interessant om te horen dat er twee verschillende dingen worden gezegd en ook zou ik het zelf persoonlijk best interessant vinden om te horen welke rechtswinkel dit zegt en welke andere bron met het andere verhaal kwam! Maar dat is gewoon nieuwsgierigheid: ik weet dat zeker niet alle rechtswinkels op dezelfde manier werken en dezelfde kwaliteit leveren (over het juridisch loket van de overheid niet gesproken).

Wat je vraagt is in wezen simpel: wie heeft gelijk? En daar kom je alleen maar achter als iemand zegt 'waarom' iets is zoals hij zegt. Dan pas kun je het nagaan. Ik zal daarom even de punten die je aangeeft op die manier - kort doorlopen - om te kijken waar we komen.

Het kind wordt binnenkort 18, werkt drie dagen.

De rechtswinkel geeft aan:

1) overmaken op rekening kind mag,
2) stoppen alimentatie mag ook,
3) zit het kind op school dan is het advies om een deel te blijven betalen,
4) of in dat laatste geval het op een spaarrekening te zetten, en het dan te geven voor een auto / samenwonen etc.

De ‘andere bron' geeft aan:

1) overmaken op rekening kind mag,
2) het bedrag moet wel hetzelfde zijn,
3) of het kind werkt of niet is niet van belang.

De ‘wet’ als bron:
Bij kinderen tot 18 jaar doet het niet ter zake wat de behoefte van het kind is. Artikel 1:404 bepaalt namelijk dat ouders tot die leeftijd verplicht zijn om te voorzien in de levensbehoeften (de kosten van verzorging en opvoeding van hun minderjarige kinderen). https://www.nurecht.nl/BW1.html#Boek1/T … Artikel404

De alimentatie wordt volgens de wet ten behoeve van het minderjarige kind betaald aan de ouder die het kind opvoedt en verzorgt. Zie art 1:408 BW - https://www.nurecht.nl/BW1.html#Boek1/T … Artikel408 Als het kind meerderjarig wordt loopt de invordering door het LBIO in begingels gewoon door als daarvan sprake is (zie lid 7). De uitzondering daarop is echter dat het kind, dat meerderjarig is geworden zelf verzoekt dat de invordering wordt gestaakt door het LBIO (als daarvan sprake is).

Voor het overige gaat dit artikel enkel over het minderjarige kind, zodat de conclusie kan worden getrokken dat het niet om meerderjarige ‘kinderen’ ziet. De wet geeft dat overigens ook gewoon helder aan: “Een minderjarige is, mits hij met toestemming van zijn wettelijke vertegenwoordiger handelt, bekwaam rechtshandelingen te verrichten, voor zover de wet niet anders bepaalt.” Waar het oude wetboek aangaf dat iemand tot meerderjarige leeftijd niet bevoegd (onbekwaam) was tot het verrichten van rechtshandelingen, geeft de huidige wet de keerzijde aan: wanneer hier wel de bevoegdheid tot bestaat. Zie art 1:234 BW - https://www.nurecht.nl/BW1.html#Boek1/T … Artikel234

Als het kind jong-meerderjarig is (18 t/m 21 jaar) dan geldt een verlengde alimentatieverplichting, namelijk: “Ouders zijn verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van een en twintig jaren niet hebben bereikt.” Zie art 1:395a BW -
https://www.nurecht.nl/BW1.html#Boek1/T … rtikel395a

Het ‘zomaar stoppen’ met de alimentatie is dus niet wat de wet aangeeft! Op dat moment wordt – zoals hierboven staat – de behoefte van het kind ter zake: is het kind behoeftig, dan geldt gewoon de onderhoudsverplichting (alimentatie). En overigens kan ook daarna de onderhoudsverplichting doorgaan, ook indien iemand dus 21 jaar of ouder is. In dat geval blijft echter enkel de algemene onderhoudsverplichting van artikel 1:392 BW bestaan, ofwel:

•    1.Tot het verstrekken van levensonderhoud zijn op grond van bloed- of aanverwantschap gehouden:
o    a. de ouders;
o    b. de kinderen;
o    c. behuwdkinderen, schoonouders en stiefouders.
•    2.Deze verplichting bestaat, behalve wat betreft ouders en stiefouders jegens hun minderjarige kinderen en stiefkinderen en jegens hun kinderen bedoeld in artikel 395a van dit boek, slechts in geval van behoeftigheid van de tot levensonderhoud gerechtigde.
•    3.De in het eerste lid genoemde personen zijn niet verplicht levensonderhoud te verstrekken, voor zover dit van de echtgenoot of een vroegere echtgenoot dan wel de geregistreerde partner of vroegere geregistreerde partner overeenkomstig het in de vijfde titel a, zesde, negende of tiende titel van dit boekbepaalde kan worden verkregen.

Waar het in dat geval om gaat is niet de verplichting van ouders om hun kinderen, die in staat zijn in het eigen levensonderhoud te voorzien, door het verstrekken van alimentatie in staat te stellen tot het volgen van een opleiding. Studeren is namelijk niet gelijk te stellen met behoeftigheid (HR 9 september 1983, NJ 1984, 535).

Terug naar artikel 1:395a BW. Dit artikel is in 1987 ingevoerd toen de grens van meerderjarigheid werd verlaagd naar 18 jaar om te voorkomen dat vervolgens een grote groep zou worden aangewezen op de voorzieningen van de staat. De verlengde onderhoudsverplichting van de ouders loopt dus in beginsel door tijdens de studie van het kind, indien die studie ook daadwerkelijk plaatsvindt. Is dat niet het geval, dan zou er ruimte zijn tot matiging van de alimentatie (Asser/ De Boer 2002, nr. 1084).

Conclusie:
1)    De stelling om het geld ook over te mogen maken op de rekening van het kind lijkt mij valide.
2)    Dat ‘stoppen’ met betalen ook zomaar zou mogen, is zonder nadere onderbouwing erg vreemd. Dat komt op mij over als: “Ik heb mij gisteren aan water gestoten en nu heb ik een hoofdwond”( zonder erbij te zeggen dat dit water bevroren was… ) De wet geeft in elk geval in art 1:395a BW een regeling die anders luidt.
3)    Het advies om ‘een deel’ te blijven betalen als het kind op school zit, is – naast dat ik mij dan heel erg afvraag: “Welk deel dan?” – behoorlijk vaag en roept meer vraagtekens op, dan dat het antwoorden geeft. (ik voeg er dan ook nog maar een paar in: ???). Op het moment dat het kind meerderjarig is geworden, dan gaat de alimentatie afhankelijk worden  van de behoeftigheid: wat verdient het kind zelf?  En studeert het kind ook etc?
4)    Het opsparen van alimentatie (alimentatie komt uit het latijn: alimentum [voeding, hetgeen dient tot levensonderhoud, de kosten van levensonderhoud]) om daarmee een auto of uitzet bij samenwonen te kunnen bekostigen, slaat dan ook – denk ik – elke plank van die toekomstige woning mis: dat is geen levensonderhoud!
5)    Of het kind werkt is weldegelijk van belang, namelijk gezien de behoeftigheid van het meerderjarige kind: werkt een meerderjarige dan zal dat doorgaans de behoeftigheid beïnvloeden.

Mijn conclusie: wat betreft het eerste punt hadden zowel deze rechtswinkel als deze ander bron het juist; voor het overige slechts deels of gewoon niet. Zelf zou ik dus beide bronnen vragen om aan te geven WAAROM  zij dit zeggen. Als ik naar de dokter ga dan hoor ik ook graag waar ik last van heb, om welke redenen een bepaald medicijn een bepaald te verwachten uitwerking zal hebben en waarom ik dat het beste kan slikken. Maar ik pas ervoor om ‘zomaar iets te slikken’ zonder dat ik weet waarom! Ik ben benieuwd naar het antwoord daarop van deze twee bronnen, dus ik hoop dat je dat laat weten op het forum!

Tot slot: zelf betaal ik al jaren vrijwillig alimentatie voor een buitenechtelijke zoon en ik heb ook het voornemen om dat te blijven doen als die meerderjarig is en studeert. Of dat kan, dat zal afhangen van de draagkracht die ik dan heb. Daarmee wil ik zeggen dat ik het soms minder goed begrijp als iemand de wettelijke verplichting heeft tot het betalen van alimentatie, maar daar via de wet onderuit probeert te geraken. Ik probeer hier aan te geven hoe het wettelijk zit, maar hoe het moreel zit is vaak iets heel anders: dat ziet men vaak het beste als je ’s ochtends in de spiegel kijkt