Rechtenforum: Juridisch Forum voor juridische vragen. Iedereen kan antwoord geven; de antwoorden zijn niet afkomstig van NuRecht!
Je bent niet ingelogd.
Goedendag,
Mijn vraag is waar hebben we recht op en welke weg kunnen wij het beste bewandelen?
Hier ons verhaal.
Mijn ex en ik hebben eind 2003 besloten te scheiden en hebben dat is in 2004 gezamenlijk in goed overleg gebeurd.
Daar er dus 3 kinderen in het spel zijn, hebben we ook afspraken gemaakt over de alimentatie. Ook daar zijn we samen over uit gekomen met onze advocaat.
Hier is dus geen rechter aan te pas gekomen.
Toen hebben we besloten dat ik voor elk kind 175 euro per maand zou krijgen. Op even gemodder op de data van storten na, is dat allemaal goed verlopen.
Tot onze oudste 18 jaar werd.
Hij is toen het geld op haar rekening gaan storten, wat natuurlijk prima is. Alleen zonder overleg (ik noem even melden dat hij het gaat verlagen nl geen overleg) is het bedrag verlaagd naar 140 euro.
Ik vond het een beetje vreemd, maar mijn dochter vond dat ik daar geen ruzie over moest maken.
Eind 2014 kreeg ik een brief met de melding daarin dat hij vanwege belasting verandering het bedrag gaat verlagen naar 130 euro per kind en de oudste die nu inmiddels 19 jaar is krijgt niets meer. In zijn ogen is zij oud genoeg om het zelf te redden en dat hij totaal in zijn recht staat door het bedrag te verminderen. Hij zette er ook nog de site van het LBIO erop, om nadruk op zijn recht aan te tonen. Die site ben ik dus goed gaan bekijken en veel meer gaan uitzoeken.
Daar kom ik toch tot de ontdekking dat er zoiets als een indexering is en dat dat in scheidingspapieren en of convenant terug te vinden is, wat wij daar voor afgesproken hebben. In de scheidingsperiode is mijn toenmalige schoonvader overleden en ik moest met de kinderen de koopwoning uit, omdat de nieuwe bewoners erin wilde. Ik heb, samen met 3 kinderen, tijdelijk (plusminus 3 maand) in een vakantiehuisje op een Landall park gezeten. Ik heb netjes gezorgd voor verdeling van de inboedel, zodat mijn ex zijn moeder kon steunen enz. Daardoor zijn dus veel spullen in dozen terecht gekomen en bij familieleden op zolders gezet. Puntje bij paaltje geen convenant meer in huis. Maar in goed vertrouwen ging ik er vanuit dat mijn ex het goed doet zo en nooit het convenant weer opgezocht om dat na te trekken.
Nu hij dus zelf met zomaar met verlaging en stopleggen begint wil ik heb toch door kijken. Daarom heb ik een kopie opgevraagd bij de toenmalige gezamenlijke advocaat en heb ik het convenant deze week ontvangen.
Dit staat in het convenant over de indexering van de alimentatie.
< 3.3 Partijen sluiten de wettelijke indexering als bedoeld in artikel 1 :402a BW telken jaren uit. In plaats daarvan zal de in artikel 3.1/3.2 bepaalde alimentatie jaarlijks worden verhoogd met het percentage dat gelijk is aan het percentage waarmee het bruto inkomen van de man in het voorafgaande jaar is gestegen ten opzichte van het daaraan voorafgaande jaar, voor het eerst per 1 januari 2004. Ten einde de vrouw over deze verhoging te informeren zal de man na afloop van ieder kalenderjaar aan de vrouw een kopie van de jaaropgave van zijn werkgever (s) doen toekomen. >
Vanaf 2004 kreeg ik 175 euro per kind en dat is al de jaren nadien zo gebleven, ook heb ik geen enkele keer een jaaropgave van hem ontvangen.
Ik wil helemaal niet inhalig overkomen of zo, maar dit zijn ook zijn kinderen en wij (ik met mijn partner vanaf 2005) vinden het steeds lastiger om rond te komen.
Hij is de hoofdverdiener in ons huis en heeft nog nooit geklaagd dat hij voor de kosten van mijn kinderen opkomt. (daarbij hebben wij ook nog een zoon samen)
Nu missen we ineens 200 euro per maand (eigenlijk 225 euro per maand als je mee telt waar mijn dochter op de gekort is toen ze 18 werd) en dat terwijl mijn oudste dus nu ook studie kosten heeft 1200 euro lesgeld, zoon naar HAVO/Atheneum gaat en 190 euro ouderbijdrage, 190 per kwartaal voetbal en 50 euro per maand aan ov maand abonnement kwijt zijn....enz enz enz
Nu is de situatie tussen mijn ex en mij nogal verergerd en hebben totaal geen goed contact meer, door een voorval vorig jaar dat los van de alimentatie staat. Dus overleg gebeurd helemaal niet meer. Gelukkig ook geen gescheld over en weer, maar we praten gewoon niet meer met elkaar. Alles wat er geregeld moet worden, doen we nu met brieven en als we tot een overeenkomst moeten komen, dan gaat dat in tweevoud ondertekend. Afspraken voor wanneer de kinderen komen ed dat regelt hij met de kinderen die du dus oud genoeg zijn om zelf aan te geven wanneer ze komen en wanneer niet.
Oké, sorry voor lang verhaal, en dank je wel als het gelukt is alles te lezen.
Wat kan ik nu het beste doen?
Met vriendelijke groeten Mmie
Offline
Hoi Mmie,
Ik heb je verhaal gelezen en ik denk dat er een aantal dingen van belang zijn. In de eerste plaats natuurlijk de indexering: als dat is overeengekomen, dan dient de geïndexeerde alimentatie te worden voldaan. Wel kan deze verjaren en daarom is het denk ik verstandig om hierover het LBIO te benaderen. Zie bijvoorbeeld dit arrest:
"De vorderingen van de vrouw uit hoofde van de kinderalimentatie zijn met ingang van voormelde beschikkingen uit 2001 en 2005 maandelijks ontstaan. Om vast te kunnen stellen of sprake is van verjaring moet sinds 2001 respectievelijk 2005 een periode van vijf jaar zijn verstreken waarin de vrouw, dan wel het LBIO op verzoek van de vrouw, bij de man geen aanspraak op kinderalimentatie heeft gemaakt. Daarvan is het hof niet gebleken. Immers uit de brieven van het LBIO van 31 maart 2003 en 13 mei 2003 aan de man blijkt dat het LBIO op verzoek van de vrouw kinderalimentatie bij de man int. Uit de aangetekende brief van 31 juli 2003 (met bijlage) van het LBIO aan de man blijkt dat het LBIO tot beslaglegging onder de uitkeringsinstantie van de man overgaat. Bij brief van 20 april 2004 heeft de curator in het faillissement van de man het LBIO aangeschreven en aangegeven dat de vordering ter zake de achterstallige kinderalimentatie wordt geplaatst op de lijst van voorlopig erkende crediteuren in het faillissement. Uit de aangetekende brief van 23 februari 2007 van het LBIO aan de man blijkt voorts dat aan de man verzocht wordt de achterstand in betalingen van kinderalimentatie af te lossen en bij exploot van 17 mei 2010 zijn ten verzoeke van het LBIO aan de man twee uitspraken van de rechtbank Arnhem betekend waarin de door hem te betalen kinderalimentatie is vastgesteld, en is aan hem bevel gedaan tot betaling over te gaan van de betaling van de achterstallige kinderalimentatie. Uit deze correspondentie en bescheiden blijkt naar het oordeel van het hof niet van het bestaan van een aaneengesloten periode van vijf jaar waarin geen aanspraak is gemaakt op kinderalimentatie. Dat de vrouw dan wel het LBIO het woord ‘stuiten’ of ‘verjaring’ niet expliciet gebruikt in deze correspondentie maakt het voorgaande niet anders. Evenmin het feit dat de man de brief van 23 februari 2007 nooit heeft ontvangen. Uit het overgelegde rapport (No. 02959 / 2006) van de Koninklijke Marechaussee, district Schiphol, van 23 december 2006 blijkt dat de man heeft opgegeven woonachtig te zijn op (adres) Indonesie. Dat is hetzelfde adres dat op voormelde brief staat vermeld. De gevolgen van het niet ontvangen van de brief komen naar het oordeel van het hof daarom voor rekening en risico van de man."
(arrest: Hof Arnhem 23 augustus 2012, ECLI:NL:GHARN:2012:BX7829)
We kan het zijn dat een meerderjarig geworden kind een volmacht moet geven aan je (Hof Den Haag 9 juni 2004, ECLI:NL:GHSGR:2004:AP1957), maar daarover zal het LBIO dan ongetwijfeld informeren.
Dan over het feit dat hij de alimentatie (zoals ik dat begrijp) deels stopt of voor een van de meerderjarig geworden kinderen: Op grond van artikel 1:395a lid 1 BW zijn ouders verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van een en twintig jaren niet hebben bereikt. Als u overigens met uw nieuwe partner gehuwd bent of een geregistreerd partnerschap hebt, dan is het tweede lid van artikel 1:395a BW mogelijk nog van belang:
"Een stiefouder is gedurende zijn huwelijk of zijn geregistreerd partnerschap jegens de tot zijn gezin behorende meerderjarige kinderen van zijn echtgenoot of geregistreerde partner die de leeftijd van een en twintig jaren niet hebben bereikt, verplicht te voorzien in de bij het vorige lid bedoelde kosten."
Ik begrijp dat de hoogte van de alimentatie is overeengekomen en dat de indexering daarvan deel uitmaakt. Mocht de vader de hoogte willen wijzigen, dan zou hij daarvoor naar de rechter kunnen gaan. Dan wordt gekeken naar de draagkracht van de ouders en de behoefte van het kind, bijvoorbeeld:
"De behoefte tot meerderjarigheid
4.6 Het hof overweegt allereerst dat de stelplicht van de onderbouwing van de behoefte bij (kind 2) ligt. Naar het oordeel van het hof heeft (kind 2) tegenover de betwisting van de vader, en mede gelet op de omstandigheid dat ten behoeve van (kind 2) tot zijn meerderjarigheid een ANW-uitkering is ontvangen, onvoldoende onderbouwd dat zijn behoefte hoger is geworden dan de door de rechtbank Almelo vastgestelde en geïndexeerde bijdrage van € 188,21 per maand. De enkele stelling dat sprake is van tijdsverloop is daartoe onvoldoende. Dit betekent dat het hof tot aan de meerderjarigheid van (kind 2) zal uitgaan van de door de rechtbank Almelo bij beschikking van 25 maart 2009 vastgestelde en inmiddels geïndexeerde behoefte van € 188,21 per maand.
4.7 Het inleidend verzoek van de bijzonder curator van (kind 2) om de vader te veroordelen tot betaling aan (kind 2) van een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van (kind 2) van € 250,- per maand ingaande 1 mei 2011, voor zover het de periode tot (geboortedatum) 2012 betreft, zal het hof dan ook alsnog afwijzen.
De behoefte vanaf meerderjarigheid
4.8 Met ingang van (geboortedatum) 2012 zoekt het hof ter bepaling van de behoefte van (kind 2) aansluiting bij de totaal door (kind 2) begrootte, en door de vader deels betwiste, uitgaven van € 499,05 per maand en bij de norm van de Wet Studiefinanciering, verder te noemen”WSF”. In dat verband is van belang dat (kind 2) inwonend is bij (B) en dat hij een MBO opleiding aan het ROC Helicon te Nijmegen volgt. Uit het overzicht betreffende bedragen studiefinanciering beroepsonderwijs blijkt dat het maximale bedrag aan studiefinanciering voor een thuiswonende in 2012 € 550,83 per maand bedraagt. Blijkens de op de site van de Informatie Beheer Groep voorkomende informatie zijn in deze normbedragen de volgende posten verdisconteerd: (een deel van) het levensonderhoud, de premie ZVW, de studiekosten (studieboeken e.d.) en onderwijsbijdrage (les- of collegegeld). Onder de gegeven omstandigheden is de behoefte van (kind 2) aan een bijdrage van € 499,05 per maand voldoende aannemelijk geworden. Op deze behoefte brengt het hof in mindering de door (kind 2) (te) ontvangen studiefinanciering van € 75,39 per maand. Gelet op het voorgaande becijfert het hof de behoefte van (kind 2) aan een bijdrage van zijn vader in de kosten van zijn levensonderhoud en studie met ingang van (geboortedatum) 2012 op € 423,66 per maand.
4.9 De door (kind 2) gevraagde bijdrage van € 250,- per maand met ingang van (geboortedatum) 2012 gaat zijn behoefte niet te boven.
Samenloop onderhoudsverplichtingen
4.10 De vader stelt (voorts) dat B ook dient bij te dragen in de behoefte van (kind 2). (kind 2) betwist en stelt dat (B) geen stiefouder is in de zin van
artikel 1:392 BW die tot het verstrekken van levensonderhoud verplicht is, nu aan het huwelijk van de heer (B) met zijn moeder een einde is gekomen door het overlijden van de moeder.
4.11 Het hof overweegt als volgt. Ingevolge artikel 1:395 BW is een stiefouder verplicht gedurende zijn huwelijk levensonderhoud te verstrekken aan de tot zijn gezin behorende kinderen van zijn echtgenoot. Dit betekent dat de stiefouder alleen tijdens het huwelijk met de ouder van de kinderen onderhoudsplichtig is. Wordt het huwelijk door overlijden ontbonden dan eindigt daarmee de onderhoudsplicht van de stiefouder. Het hof is dan ook met (kind 2) van oordeel dat (B) niet hoeft bij te dragen in de behoefte van (kind 2) en dat alleen de vader, voor zover zijn draagkracht dat toelaat, dient te voorzien in zijn behoefte.
Draagkracht
4.12 Nu de vader geen grieven heeft aangevoerd tegen zijn draagkracht, zoals ter mondelinge behandeling door mr. Plieger is bevestigd, gaat het hof er vanuit dat de vader de door (kind 2) verzochte bijdrage in de kosten van zijn levensonderhoud en studie van € 250,- per maand met ingang van (geboortedatum) 2012 kan voldoen."
(arrest: Hof Arnhem-Leeuwarden 31 januari 2013, ECLI:NL:GHARL:2013:BZ2701).
Al met al denk ik dat het dus handig is om in de eerste plaats het LBIO in te schakelen. Veel succes!
Offline
Beste Henk Toorn,
Allereerst hartelijk bedankt voor het lezen van mijn bericht en voor het antwoorden. We hebben net samen uw bericht door gelezen en er is ons nu een heleboel duidelijk.
De alimentatie van de 15 en 13 jarige heeft mijn ex verlaagd van 175 euro p/m naar 130 euro p/m en voor de oudste toen ze 18 werd verlaagd van 175 euro naar 140 euro en toen ze 19 werd helemaal gestopt. Dit even ter verduidelijking, maar in het lezen van uw bericht haal ik er uit dat het eigenlijk niet zoveel uit maakt.
Wat ik er uit gehaald heb is:
1. Ik heb recht op indexering, zoals we in convenant hebben geregeld. Dit kan evt. met terugwerkende kracht nog worden ingevoerd.
2. Alimentatie bedragen mogen niet, zonder overleg, eenzijdig worden verlaagd. Dit zal moeten worden aangevraagd worden en door een rechter moeten worden goed gekeurd worden.
3. Een ouder is verplicht een kind te blijven onderhouden tot hun 21ste jaar, verlaging zal moeten worden aangevraagd en goedgekeurd worden door een rechter.
Dit alles kan aangevraagd worden via het LBIO.
Kan dit ook als het convenant , met goed overleg (dat kon toen nog wel) met een advocaat, zonder rechterlijke uitspraak is samengesteld?
Voor ik drastische stappen ga ondernemen, zal ik mijn ex inlichten over deze informatie en dan wachten/kijken wat hij er mee gaat doen.
Bij geen of negatieve reactie ga ik de eerste stap maken.
Met vriendelijke groeten Mmie
Offline